Τροπάριο ή Τροπάριον ονομάζεται ο σύντομος εκκλησιαστικός θριαμβικός κυρίως ύμνος. Τροπάρια στην εκκλησιαστική υμνολογία ονομάζονται τα διάφορα μικρά άσματα που ψάλλονται στις διάφορες εκκλησιαστικές ακολουθίες. Το όνομά τους προέρχεται από τους Εβδομήκοντα και από συγγράμματα των Πατέρων της Εκκλησίας. Η αρχή καθιέρωσης αυτών ανάγεται στον 45ο αιώνα και αρχαιότεροι ποιητές αυτών φέρονται οι Άνθιμος και Τιμοκλής που άκμασαν στη Κωνσταντινούπολη και των οποίων όμως τα τροπάρια δεν διασώθηκαν. Από τους καλύτερους όμως του είδους αυτού της εκκλησιαστικής ποίησης φέρονται ο Κύριλλος ο Αλεξανδρεύς, ο Ανατόλιος κ.ά. Τα τροπάρια γενικά είναι ποιητικά κείμενα χωρίς ομοιοκαταληξία, γι' αυτό μοιάζουν με πεζά κείμενα, δεν ακολουθούν συνήθως τονικό ρυθμικό λόγο (υπάρχουν και ενδιαφέρουσες εξαιρέσεις) και διακρίνονται σε πολλά είδη αναλόγως του περιεχομένου, του χρόνου που ψάλλονται στις ακολουθίες, του μέλους (μουσικής) αυτών και των στίχων τους:

    Α) Κατά περιεχόμενο, τα τροπάρια διακρίνονται στα:

    •  Αναστάσιμα

    •  Μαρτυρικά : τροπάρια που εξυμνούν έναν ή περισσότερους μάρτυρες.

    •  Νεκρώσιμα και

    •  Θεοτόκια

    Β) Κατά το χρόνο (στιγμή) που ψάλλονται, τα τροπάρια διακρίνονται στα:

    •  Εωθινά 

    •  Απολυτίκια 

    Γ) Κατά το μέλος αυτών, τα τροπάρια διακρίνονται σε

    •  Αυτόμελα (ή Ιδιόμελα).

    •  Ιδιόμελα 

    •  Προσόμοια : όσα μιμούνται το μέτρο ή το ρυθμό άλλων τροπαρίων

    •  Οίκοι

    •  Καθίσματα

    Δ) Κατά τους στίχους που προτάσσονται αυτών, τα τροπάρια διακρίνονται σε:

    •  Απόστιχα 

    •  Δοξαστικά 

    •  Μεγαλυνάρια 

    •  Στιχηρά και άλλα.

 Υπάρχουν επίσης τροπάρια για τον εσπερινό, τον όρθρο και την λειτουργία, για κάθε ημέρα της εβδομάδος και για κάθε εορτή. Τα τροπάρια περιλαμβάνονται στα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας που είναι σήμερα σε χρήση, όπως Παρακλητική, Μηναία, Ωρολόγιον και άλλα.