Η Θεία Κοινωνία του Κλήρου

Πρώτη πράξη στη διαδικασία αυτή είναι ο «μελισμός του Αμνού», δηλαδή ο τεμαχισμός του σε τέσσερα τμήματα. Πρόκειται για την ίδια πράξη που τέλεσε ο Χριστός στο Μυστικό Δείπνο, όταν τεμάχισε τον άρτο και τον έδωσε στους Μαθητές Του. Η πράξη αυτή επαναλαμβάνεται σε κάθε θεία Λειτουργία και ονομάζεται «κλάση (τεμαχισμός) του άρτου». Κατά τον μελισμό, ὁ ἱερέας λέγει, ο Χριστός «μελίζεται, αλλά δεν διαιρείται», διότι είναι παρών ολόκληρος σε κάθε ένα τεμάχιο του «μελισμένου» Αμνού, και εσθιόμενος, όταν τρώγεται δηλαδή, δεν λιγοστεύει.

Εν συνεχεία τοποθετεί (σε σχήμα σταυρού) τα τέσσερα τεμάχια πάνω στο Δισκάριο και μετά ρίπτει ένα τεμάχιο εντός του Αγίου Ποτηρίου, ενώνει δηλαδή το Σώμα του Χριστού με το Αίμα Του, και η φράση «Πλήρωμα Ποτηρίου, πίστεως, Πνεύματος Αγίου» παραπέμπει στον Κύριο που μας γεμίζει με το Άγιο Πνεύμα. Η κλάση του άρτου αποτελεί την πράξη με την οποία οι πρώτοι Χριστιανοί αναγνώριζαν ο ένας τον άλλο. Στο Ευαγγέλιο του Λουκά οι δυο μαθητές, πορευόμενοι προς τους Εμμαούς, αναγνωρίζουν τον Αναστημένο Κύριο από το γεγονός της "κλάσεως του άρτου". 

Αφού ολοκληρώσει την ένωση του Αμνού με το Τίμιον Αίμα του Ποτηρίου, προσθέτει ζεστό νερό, το λεγόμενο «ζέον». Όπως σημειώνει ὁ Ἅγιος Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως, ο ιερέας θέτει το «ζέον» εντός του Ποτηρίου διότι, «όπως τότε εξήλθαν από τη ζωντανή θεία πλευρά το αίμα και το ύδωρ με πλήρη θερμότητα, έτσι και τώρα, κατά τον καιρό της θείας Μεταλήψεως, το νερό που χύνεται στο άγιο Ποτήριο είναι θερμό και συμπληρώνει το συμβολισμό του Μυστηρίου», ακόμα δηλώνει την θέρμη της πίστεως των πιστών.

Γνωρίζατε ότι:

Το «ζέον» (ζεστό νερό), το οποίο προστίθεται στο άγιο Ποτήριο, αποτελεί αρχαιότατη παράδοση, εφόσον όλες οι αρχαίες πηγές περί της Ευχαριστίας αναφέρονται σε «κεκραμμένο οίνο». Η λειτουργική πρακτική, όμως, του να είναι το ύδωρ ζεστό αρχίζει από τον 9ο αι.

Ακολούθως, ο ιερέας διαβάζει ορισμένες ευχές προετοιμασίας  για τη θεία Μετάληψη, οι οποίες προέρχονται από την Ακολουθία της θείας Μεταλήψεως και μεταλαμβάνει πρώτος τό σώμα και στη συνέχεια το Αίμα του Κυρίου από το άγιο Ποτήριο.


Έπειτα αρχίζει η προετοιμασία για τη θεία Κοινωνία του λαού.

Ο ιερέας τοποθετεί όλες τις μερίδες του Αμνού εντός του Ποτηρίου και έπειτα τις μερίδες, της Θεοτόκου, των Αγίων, και των μνημονευθέντων ονομάτων, λέγοντας ιδιαίτερα για τους τελευταίους, το «Ἀπόπλυνον Κύριε τὰ ἁμαρτήματα τῶν ἐνθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου τῷ Αἴματί Σου τῷ Ἁγίῳ». Ευπρεπίζει κατόπιν το Άγιο Δισκάριο προσέχοντας μήπως μείνει κανένας Μαργαρίτης πάνω του (υπολείμματα δηλαδή από τον Άρτο). Τέλος, μαζεύει επιμελώς τυχόν υπολείμματα με τη βοήθεια ενός σφουγγαριού που λέγεται "Μούσα" (πιεσμένο φυσικό σφουγγάρι), το οποίο χρησιμοποιείται γι'αυτόν ακριβώς το σκοπό και φυλάσσεται μέσα στο Αντιμήνσιο. 

Γνωρίζατε ότι: /h3>

Οι πιστοί μετελάμβαναν παλαιότερα χωριστά το Σώμα και χωριστά το Αίμα του Κυρίου. Αργότερα και για πρακτικούς λόγους υιοθετήθηκε η χρησιμοποίηση της λαβίδας για τη Μετάληψη του Σώματος και του Αίματος μαζί. Η παλαιότερη πράξη της χωριστής Θείας Μεταλήψεως παρέμεινε σε ισχύ για τους λειτουργούς.
Last modified: Thursday, 10 September 2020, 4:28 PM