Ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος (που συνέγραψε το κείμενο της θείας Λειτουργίας) συμβουλεύει ότι, «όταν πρόκειται να προσέλθετε στη θεία και φρικτή Τράπεζα, στην ιερή αυτή μυσταγωγία, να προσέρχεσθε με φόβο και τρόμο, με συνείδηση καθαρή και με νηστεία και προσευχή».

Με τα λόγια του ιερέα είναι σαφές ότι απαιτείται κατάλληλη προετοιμασία για να προσέλθει ο πιστός στη θεία Μετάληψη. Η πίστη, ο φόβος του Θεού δηλαδή ο βαθύς σεβασμός, και η αγάπη συνιστούν τον τρόπο, με τον οποίο καλείται ο πιστός να προσέλθει και να μεταλάβει το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου διὰ τῆς Ἁγίας Λαβίδος, ὅπως κοινώνησε ο Άγγελος τον προφήτη Ησαία στη σχετική  ὁπτασία. 

 Και τοῦτο διότι, η «πίστη» είναι η αφετηρία της ζωής κοντά στο Χριστό, ο «φόβος του Θεού» γεννιέται όταν η ψυχή του ανθρώπου είναι ελεύθερη από τις βιοτικές μέριμνες και η «αγάπη» είναι η απόφαση τού να προσφέρουμε κάτι από την ύπαρξή μας στο συνάνθρωπό μας (κι όχι απλά την ελεημοσύνη μας).

Τὸ τέλος της Μετάληψης τοῦ λαοῦ, δηλαδὴ ἡ πείρα τῆς λειτουργικῆς ζωῆς, αναγγέλεται με έναν χαρμόσυνο ύμνο. Όλα έγιναν ἕνα λαμπρὸ πανηγύρι και  οἱ πιστοὶ ὁμολογοῦν σκιρτώντας αὐτὸ ποὺ ἔζησαν, τὴν πραγματικότητα τῆς λειτουργικῆς ἐμπειρίας, ὅτι εἶδαν τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸ, ἔλαβαν πνεῦμα ἐπουράνιο, βρῆκαν πίστη ἀληθῆ, προσκυνοῦντες  την ἀδιαίρετον Τριάδα, γιατὶ αὐτὴ τους ἔσωσε. 

Κατακλείδα είναι η  ενώπιον των πιστών σταυροειδής ύψωση των  Τιμίων Δώρων και η ευλογία του θείου ονόματος. Αὐτὴ ἡ ὕψωση συμβολίζει τὴν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅπως τότε ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ εἶναι γιὰ πάντα μαζὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους καὶ θὰ τοὺς στείλει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ ἴδιο ανανεώνεται και υπενθυμίζεται ως υπόσχεση  καὶ τώρα στὴ Θ. Λειτουργία. 

Ἔτσι οἱ πιστοὶ φεύγουν ἀπὸ τὸν Ναὸ μὲ τὴν ψυχή τους γεμάτοι ἀπὸ τὰ χαρίσματα καὶ τὰ δῶρα τοῦ ἁγίου Πνεύματος.