Τώρα τὰ αἰτήματα ἀναφέρονται κυρίως στὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ ὄχι σὲ ὑλικὰ ἀγαθὰ. Και αυτή η δέηση, όπως όλες, καταλήγουν σε ευχή όπου ο ιερέας παρακαλεί τον Κύριο να δεχθεί την προσευχή και τη θυσία του λαού Του, ώστε να συγχωρεθούν οι αμαρτίες  και να γίνει ευπρόσδεκτη η θυσία τους στέλνοντας το Άγιο Πνεύμα πάνω στα Τίμια Δώρα και το λαό του τα προσφέρει.  

Ἔπειτα ο ἱερέας εὐλογεί το λαό. Με το δεξί χέρι απλωμένο πάνω στο λαό  με τα τρία δάκτυλα εκτεταμμένα να ομολογούν την Αγία Τριάδα και τα άλλα δυο να σχηματίζουν έναν σταυρό ή κατ’άλλους ένα Χ, το όνομα του Χριστού, ποιεί ευκρινώς το σημείο του Σταυρού. Η όπως λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα Ειρηνεύει, δίνει δηλ. την ειρήνη του Χριστού στοὺς πιστοὺς καὶ ἐκεῖνοι εὔχονται γιὰ τὸν ἱερέα: «καὶ τῷ πνεύματί σου».  Αμέσως μετά την ειρήνευση τους προτρέπει νὰ ἀγαπήσει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον γιὰ νὰ ὁμολογήσουν ὅλοι μαζὶ τὴν πίστη μὲ ὁμόνοια. Αὐτὴ τὴν στιγμὴ γίνεται ἡ ἀλληλοσυγχώρεση τῶν ἱερέων, ὅπως παλαιά ἔκανε όλος ὁ λαός, ὥστε ἑνωμένοι, ἀγαπημένοι καὶ ἀλληλοσυγχωρεμένοι νὰ ὁμολογήσουν πίστη στὴν ἁγία Τριάδα καὶ νὰ ἀξιωθοῦν νὰ κοινωνήσουν.