Ο γραφέας ή κάποιος βοηθός του, αφού προμηθευόταν τις αναγκαίες πρώτες ύλες, προχωρούσε στην παρασκευή του μελανιού που θα χρησιμοποιούσε για την αντιγραφή του κειμένου. Συνήθως ετοίμαζε δύο μίγματα, ένα μαύρο και ένα κόκκινο, στην περίπτωση όπου είχε επιλέξει να γράψει με κόκκινο μελάνι τα απλά πρωτογράμματα, τις διάφορες ενδείξεις και τους τίτλους.

Για την παρασκευή μαύρου μελανιού υπήρχαν δύο διαφορετικές συνταγές. Στην περίπτωση της πρώτης, κύρια συστατικά ήταν το αλεσμένο κάρβουνο (φυτικής ή ζωικής προέλευσης), η κολλητική ουσία (κόμμι) και μία διαλυτική ουσία, συχνότερα νερό. Το δεύτερο είδος μαύρης μελάνης παρασκευαζόταν ύστερα από ανάμιξη θειικού σιδήρου, γαλλοτανινών που προέρχονταν από την ζύμωση και εκχύλιση κηκίδων δρυός, κολλητικής ουσίας (κόμμι) και διαλυτικής ουσίας (νερό, κρασί ή ξύδι). Ύστερα από την ανάμειξη το μαύρο χρώμα εμφανιζόταν όταν ερχόταν σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα. Τα μελάνια φυλάσσονταν σε γυάλινα συνήθως μπουκαλάκια.

Για την παρασκευή κόκκινου μελανιού αναμείγνυαν κόκκινη χρωστική όπως κιννάβαρη, άλλοτε κάποιο κράμα υδραργύρου ή μίνιο, μία κολλητική ουσία (συνήθως αραβικό κόμμι), και τέλος, την αναγκαία διαλυτική ουσία (νερό).