Ο ζωγράφος ξεκινούσε με ένα καστανό χρώμα μεσαίου τόνου (προπλασμό). Στη συνέχεια, με χρώμα πιο σκούρο και θερμό περνούσε τα περιγράμματα, τα βλέφαρα των ματιών, την μύτη, τα φρύδια, το πάνω χείλος, κλπ., σε τρεις διαδοχικούς τόνους μέχρι καθαρό μαύρο για την κόρη των ματιών. Έπειτα τοποθετούσε τα φωτίσματα του προσώπου σε τρείς τόνους με φωτεινότερο το λευκό. Ύστερα τοποθετούσε ένα ροδαλό χρώμα (ώχρα, λευκό και κιννάβαρη) σε απαλή και έντονη διαβάθμιση (σάρκωμα) και στις άκρες έναν ενδιάμεσο απαλό και ψυχρότερο τόνο (γλυκασμός).

Χειρογράφου εικονουργία from Αθωνική Ψηφιακή Κιβωτός on Vimeo.

Ακολουθούσε ένα φωτεινότερο ωχρόλευκο σάρκωμα στα σημεία που εξέχουν, σαν προετοιμασία για να τοποθετήσει πάνω του τις λευκές πινελιές (ψιμμύθια) που δίνουν την απόκοσμη λάμψη στα πρόσωπα. Τέλος τοποθετούσε καθαρή κιννάβαρη (πυροδισμός) στα έντονα σημεία όπως το πάνω χείλος. Το τελευταίο στάδιο δεν ίσχυε στην περίπτωση απεικόνισης νεκρών σωμάτων, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση της απεικόνισης του Χριστού στην σκηνή της Σταύρωσης και του Επιτάφιου θρήνου, ή της Θεοτόκου στην σκηνή της Κοιμήσεως.

Στάδια αγιογραφίας from Αθωνική Ψηφιακή Κιβωτός on Vimeo.