Oι Βυζαντινοί μικρογράφοι και διακοσμητές των χειρογράφων έκαναν συχνά χρήση χρυσού. Η τοποθέτηση χρυσού γινόταν με δύο διαφορετικές τεχνικές. Για τις μεγαλύτερες επιφάνειες, όπως τους κάμπους (φόντο) των μικρογραφιών και τα φωτοστέφανα των Αγίων, τοποθετούνταν συνήθως φύλλα χρυσού. Η διαδικασία ξεκινούσε με την τοποθέτηση κάποιας κολλώδους ουσίας (αμπόλι), συνήθως πορφυρού χρώματος λογω της προσθήκης ώχρας. Σπανιότερα, σαν συγκολλητική ουσία μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το ασπράδι αυγού, το αραβικό κόμμι ή κάποια ζωική κόλλα. Το φύλλο χρυσού αφού τοποθετούταν στην επιφάνεια όπου είχε απλωθεί το αμπόλι κολλούσε πάνω σε αυτή.

Για τις μικρότερες επιφάνειες των μικρογραφιών, τους τίτλους και τα πρωτογράμματα, η διαδικασία ήταν διαφορετική, αφού γινόταν κονιορτοποίηση των φύλλων χρυσού με την προσθήκη κάποιου συνδετικού υλικού. Και σε αυτή την περίπτωση η χρυσογραφία γινόταν πάνω σε ένα στρώμα προετοιμασίας πορφυρού χρώματος.

Για την δημιουργία των φύλλων χρυσού, κάποιο χρυσό νόμισμα ή άλλο χρυσό αντικείμενο τοποθετούνταν μεταξύ δύο κομματιών δέρματος. Το αποτέλεσμα, ύστερα από την συνεχή σφυρηλάτησή του, ήταν η δημιουργία ενός πολύ λεπτού φύλλου χρυσού.